Informacji na ten temat udzielił doradca psychologiczny Ekrem Çağrı Öztürk. Wszyscy mamy pojęcie dobra i zła. Dobro i zło mogą się różnić w zależności od osoby, to znaczy jest to kwestia subiektywna. Kiedy wykonujemy działanie inne niż to, które jest uważane za właściwe, interpretujemy, że postępujemy źle lub źle. W wyniku zachowań, które uważamy za złe, niektórzy ludzie odczuwają żal i wstyd oraz zaczynają się obwiniać. Jest to również wskaźnik, że dana osoba nie daje sobie możliwości popełniania błędów. Ludzie, którzy mają tendencję do ciągłego oceniania siebie, mają tendencję do obwiniania siebie i innych. Jeśli przypomnimy sobie, że rzeczywistość każdego jest inna, nie będziemy skłonni zrzucać winy na kogoś innego. Martwi nas robienie tego, co najlepsze i właściwe. Dając sobie możliwość popełniania błędów, unikamy oskarżycielskiej postawy.
Możemy skupić się na tym, jak i przez kogo nauczyliśmy się sytuacji, które opisujemy jako złe lub dobre. Jeśli nasi rodzice i osoby wokół nas krytykują, złoszczą się lub besztają nas, zamiast powiedzieć nam o konsekwencjach naszego negatywnego zachowania, nie możemy nauczyć się współczucia wobec siebie. Poza tym zdania takie jak: „Cóż ja dla ciebie wycierpiałem, mówię tylko po to, abyś był szczęśliwy, zawsze myślę o twoim dobru” pod pozorem poświęcenia pozostawiają sumienne brzemię osobom stojącym przed nami. Osoby, które nie potrafią zachować się tak, jak się od nich oczekuje, mogą czuć się winne. Kiedy nie może osiągnąć pożądanego sukcesu, rangi, pozycji, statusu, charakteru lub dóbr materialnych, skupia się na popełnionych błędach, zamiast rysować nową mapę drogową. Ludzie, którzy stale się obwiniają, mają trudności z podjęciem kroków i mogą czuć się samotni, ponieważ myślą, że inni też będą ich obwiniać.
Doradca psychologiczny Ekrem Çağrı Öztürk powiedział: „Ludzie, którzy myślą, że każdym swoim działaniem krzywdzą otaczających ich ludzi, mogą odczuwać ogromne zażenowanie i mieć tendencję do ciągłego przepraszania. Zamiast tego mogą wyrazić nauki płynące ze swoich doświadczeń, dzieląc się wzajemnymi uczuciami. Niektórzy mogą odczuwać poczucie winy za rzeczy, na które nie mają wpływu i w które nie mogą interweniować. Na przykład; Niektórzy ludzie obwiniają się za ciągłe kłótnie rodziców lub ktoś, kto stracił kogoś bliskiego, obwinia się, wypowiadając słowo „chciałbym”, myśląc, że mogły być inne scenariusze. Zapominają o idei, że każdy jest odpowiedzialny za swoje własne działania i próbują kontrolować wynik, myśląc, że wszystko dotyczy ich samych. „Życie jest niepewne, a wzięcie odpowiedzialności za własne czyny czyni nas bardziej wolnymi” – powiedział.