Dyspepsję definiuje się jako powtarzające się i uporczywe uczucie dyskomfortu, zwykle związane z jedzeniem, w górnej środkowej części brzucha, w obszarze między dwoma żebrami zwanym w terminologii medycznej nadbrzuszem, to znaczy w obszarze, który pasuje do żołądek. Dyspepsja to nazwa dolegliwości, a nie nazwa choroby.

Jakie są objawy niestrawności?

Składa się z kombinacji jednej lub więcej dolegliwości, takich jak ból, napięcie, uczucie pełności, wczesne uczucie sytości, odbijanie się, nudności, utrata apetytu, różniących się w zależności od pacjenta. Jeśli pacjenci mają dolegliwości, takie jak pieczenie w klatce piersiowej i jedzenie powracające do ust po jedzeniu, jest to uważane za chorobę refluksową przełyku, a nie niestrawność.

Jaka jest częstotliwość niestrawności w społeczności?

Niestrawność występuje u około 1/4 dorosłych osób. W naszym kraju 30% pacjentów zgłaszających się do lekarza rodzinnego i około 50% pacjentów zgłaszających się do gastroenterologa to pacjenci z dyspepsją (niestrawnością). Połowa z tych pacjentów może mieć nawracające dolegliwości przez całe życie.

Jakie są przyczyny niestrawności?

Istnieją dwa główne powody niestrawności. Te; Niestrawność organiczna: tutaj występuje choroba organiczna, którą można określić na podstawie dolegliwości pacjenta, przede wszystkim na podstawie badania endoskopowego, a także niektórych innych badań. (np. wrzód, zapalenie żołądka, rak żołądka, choroby trzustki, pęcherzyka żółciowego itp.).

Dyspepsja czynnościowa: Przy dzisiejszych możliwościach technologicznych pod reklamacjami nie można wykazać rozpoznawalnej makroskopowej (widocznej) patologii. Do definicji dyspepsji czynnościowej zalicza się również obecność mikroskopijnego (niewidocznego) zapalenia żołądka w żołądku lub nieprawidłowości ruchowe o nieznanym podłożu w ruchach żołądka. Ponieważ nie można ustalić bezpośredniego związku między takimi sytuacjami a skargami na niestrawność.

Co powoduje niestrawność czynnościową?

Przyczyna FD jest obecnie niejasna. Winnych jest wiele czynników. Pomiędzy nimi:

Między nerwami czuciowymi jelitowego układu nerwowego a ośrodkowym układem nerwowym
Nieprawidłowości w interakcji
Zaburzenia ruchu jelit
Chociaż opisano wiele zmian psychospołecznych i fizjologicznych, takich jak zaburzenia percepcji narządów i czynniki psychologiczne, ich znaczenie jest dziś kontrowersyjne.

Jak należy podchodzić do pacjenta z niestrawnością?

Konieczne jest dokładne przesłuchanie i badanie fizykalne pacjentów z dolegliwościami niestrawności. Wiek pacjenta, charakter jego dolegliwości, to, czy wcześniej chodził do lekarza w sprawie tych dolegliwości, czy udał się do lekarza, czy otrzymał diagnozę, czy przeprowadzono jakiekolwiek badania w związku z jego chorobą, czy nie, są czy jakieś leki/narkotyki, które zażywa ostatnio lub od dłuższego czasu, należy dokładnie wypytać. Jaki jest stan psychiczny pacjenta (normalny, niespokojny, smutny), czy ma inną przewlekłą (przewlekłą) chorobę? Czy masz jakieś zaburzenia żołądkowo-jelitowe u swoich krewnych pierwszego stopnia? Jaki jest stan odżywienia? Czy masz jedną lub więcej dolegliwości, takich jak utrata apetytu, utrata masy ciała, osłabienie, zmęczenie, gorączka? musi być przesłuchany.

Po przesłuchaniu należy przeprowadzić dokładne badanie fizykalne. Należy ustalić, czy pacjent ma znalezisko wykryte podczas badania (wśród nich należy określić, czy występuje anemia, gorączka, żółtaczka, powiększenie węzłów chłonnych, tkliwość brzucha, wyczuwalny guz, powiększenie narządu).

Czy badanie jest konieczne dla każdego pacjenta do diagnozy?

Jeżeli konieczne jest wykonanie badania w celu zbadania przyczyny problemów trawiennych, najważniejszym badaniem jest endoskopia. Przede wszystkim ważny jest wiek pacjenta. Chociaż w wytycznych diagnostycznych nie ma określonej granicy wieku dla badania endoskopowego, określa się ją biorąc pod uwagę zapadalność na raka żołądka w rejonie zamieszkania pacjenta. Na przykład wytyczne Amerykańskiego Towarzystwa Gastroenterologicznego przyjmują wiek 60 lub 65 lat jako próg wieku, w którym należy wykonać endoskopię u wszystkich nowych pacjentów z dyspepsją, ale stwierdzają, że granica wieku 45 lub 50 lat może być rozsądna. Zgodnie z konsensusem europejskim zaleca się wykonanie endoskopii u dorosłych powyżej 45 roku życia, u których występuje uporczywa dyspepsja. W naszym kraju brane są pod uwagę głównie raporty konsensusu europejskiego. Zalecenia te formułuje się biorąc pod uwagę charakterystykę dolegliwości pacjenta, pochodzenie etniczne, wywiad rodzinny, narodowość i regionalną częstość występowania raka żołądka.Podkreśla się, że granica wieku może być różna w zależności od pacjenta. Wydajność diagnostyczna endoskopii wzrasta wraz z wiekiem. Regionem, w którym rak żołądka występuje najczęściej w naszym kraju, jest region północno-wschodniej Anatolii. (Regiony Erzurum i Van) Stwierdziliśmy, że częstość występowania raka żołądka wynosi około 4% u pacjentów, którzy przeszli endoskopię z dolegliwościami niestrawności w tych regionach.

Jakie są objawy alarmowe u pacjentów z dolegliwościami niestrawności?

Skargi i znaki alarmowe to te, które sugerują chorobę organiczną. Są to: dolegliwości pacjenta trwające krócej niż sześć miesięcy, trudności w połykaniu, nudności, wymioty, utrata apetytu, osłabienie, wszelkie choroby przewodu pokarmowego w wywiadzie u krewnych pierwszego stopnia pacjenta (matka, ojciec, rodzeństwo) (wrzody, zapalenie żołądka, (ból żołądka) - rak jelita), obecność choroby organicznej, takiej jak anemia, gorączka, masa brzucha, powiększenie narządów, żółtaczka jest uważana za sygnał alarmowy. U pacjentów w wieku poniżej 1-45 lat, jeśli nie ma żadnych dolegliwości lub objawów alarmowych, pacjenci ci są oceniani jako niestrawność czynnościowa, u tych pacjentów stosuje się leczenie empiryczne i po 50 tygodniach pacjent wzywany jest na kontrolę. Jeśli pacjent nie odniósł w pełni korzyści z leczenia lub skorzystał z leczenia, ale po pewnym czasie nastąpił nawrót, jest to traktowane jako sygnał alarmowy i u tych pacjentów wykonuje się górną endoskopię.

U tych pacjentów poddawanych endoskopii występują 2 sytuacje: 1-W badaniu endoskopowym żołądka można zaobserwować chorobę organiczną (zapalenie żołądka, wrzód, guz lub podejrzenie nowotworu).W takim przypadku wykonuje się niezbędne biopsje. Endoskopowo nie ma objawów choroby organicznej. U tych pacjentów próbki biopsji są nadal pobierane zarówno w celu diagnozy tej patologicznej bakterii zwanej Helicobacter Pylori, jak i w celu zbadania, czy istnieje patologia mikroskopowa. Jeśli uzna się to za konieczne u tych pacjentów, inne narządy jamy brzusznej (trzustka, woreczek żółciowy, drogi żółciowe itp.) są również badane pod kątem występowania choroby.

Jak leczy się niestrawność?

W przypadku stwierdzenia choroby organicznej w badaniu endoskopowym u pacjentów poddawanych endoskopii, zasady leczenia są ustalane zgodnie z istniejącą chorobą (np. wrzód, leczenie zapalenia żołądka), ale jeśli choroba organiczna nie zostanie wykryta podczas endoskopii lub jeśli dolegliwości u pacjentów poniżej 45-50 lat spełniają kryteria funkcjonalnej niestrawności, zasady leczenia są odpowiednio ustalane. U pacjentów w wieku poniżej czterdziestu pięciu pięćdziesięciu lat diagnozę FD stawia się według rzymskich kryteriów diagnostycznych.

Zgodnie z rzymskimi kryteriami diagnostycznymi leczenie medyczne jest ustalane według tego, jaką skargę pacjent ma na pierwszym planie. Niestrawność czynnościowa jest badana w dwóch pozycjach według kryteriów rzymskich.

Zespół stresu poposiłkowego (pod koniec posiłku)

Skarga pacjenta trwa dłużej niż 6 miesiące w ciągu co najmniej ostatnich 3 miesięcy i zaobserwowano co najmniej jedną z dolegliwości niestrawności. Te dolegliwości to: Poposiłkowe (po posiłku) dyskomfort uczucie pełności (zawsze lub co najmniej kilka razy w tygodniu wzdęcia poposiłkowe pomimo jedzenia normalnej ilości) Wczesne uczucie sytości (ciągłe lub przynajmniej kilka razy w tygodniu narzekanie, że nie można dokończyć normalnego posiłku)

funkcjonalny zespół bólowy
Masz dolegliwości bólowe lub pieczenie w okolicy żołądka trwające dłużej niż 6 miesiące przez co najmniej 3 miesięcy przed diagnozą. Ból lub uczucie pieczenia (przerywane — co najmniej raz w tygodniu — nie promieniujące do innych obszarów brzucha — nie łagodzi wypróżnianie/wzdęcia — obecność bólu, który nie spełnia kryteriów pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych)

Ogólne środki ostrożności i dieta przeciw niestrawności

Co oznacza funkcjonalna niestrawność? Należy wyjaśnić tę koncepcję pacjentowi i wzbudzić zaufanie.

Wśród środków żywieniowych: Maksymalne unikanie kawy, papierosów, alkoholu, aspiryny i innych środków przeciwbólowych i reumatycznych ze skutkami ubocznymi żołądka.
unikanie tłustych, pikantnych potraw
Małe spożycie niskotłuszczowej żywności przez 6 posiłków dziennie
Aby uzyskać wsparcie psychologiczne, jeśli pacjent ma lęk lub depresję. Ta grupa pacjentów odnosi duże korzyści z leczenia psychologicznego.

W terapii lekowej: Jeśli pacjent ma bóle wrzodowe, bóle poposiłkowe i pieczenie, traktuje się je tak samo, jak pacjentów wrzodowych. Jeśli głównymi dolegliwościami pacjenta są wzdęcia poposiłkowe i stres poposiłkowy, taki jak szybkie uczucie sytości, wówczas preferowane są leki regulujące ruchy żołądka i przyspieszające opróżnianie żołądka. Wsparcie psychiatryczne uzyskuje się od pacjentów, którzy nie odnoszą korzyści z tych zabiegów.

Leczenie Helicobacter Pylori: Nie ma zgody co do leczenia Hp w niestrawności czynnościowej. Leczenie bakterii u pacjentów z czynnościową niestrawnością tą bakterią w żołądku nie wnosi znaczącego wkładu w eliminację dolegliwości pacjentów. Jednak grupa robocza World Hp (grupa robocza z Mastrich) zaleca, aby w przypadku braku pozytywnych wyników innych terapii u tych pacjentów najpierw zbadać bakterie i leczyć, jeśli bakterie są obecne. Jednak 10-15% pacjentów w tej grupie, którzy otrzymują leczenie Hp, odnosi korzyści z tego leczenia.

Relacja stres/dyspepsja: Stres był wcześniej postrzegany jako główna przyczyna rozstroju żołądka. Dziś jednak rola stresu i diety w powstawaniu niestrawności została przywrócona wraz z rozwojem medycyny, ujawniając rolę bakterii Hp w powstawaniu wrzodów/nieżytów żołądka, częste stosowanie leków stosowanych w leczeniu środków przeciwbólowych i choroby reumatyczne, wzrost palenia tytoniu i spożywania alkoholu oraz lepsze zrozumienie związku między powstawaniem wrzodów/nieżytu żołądka. Obecnie stres jest uważany za czynnik wyzwalający i pomocniczy w powstawaniu wrzodów i zapalenia żołądka. Podobnie stres wywołuje niestrawność funkcjonalną. Nie jest to jednak główny czynnik powstawania choroby. Obecnie dokładna przyczyna niestrawności czynnościowej nie została wyjaśniona. U osób zestresowanych wykryto wzrost poziomu we krwi niektórych hormonów, które zwiększają wydzielanie kwasu żołądkowego (np. gastryny, pepsynogenu, neuroprzekaźników, tromboksanu itp.)

Jakie leki uszkadzają żołądek i powodują niestrawność?

Wiele leków powoduje uszkodzenie żołądka poprzez zaburzenie odporności błony śluzowej, czyli wewnętrznej warstwy żołądka. Niekontrolowane stosowanie tych leków przez długi czas powoduje zarówno zaostrzenie dolegliwości związanych z czynnościową niestrawnością, jak i choroby organiczne, takie jak zapalenie żołądka, krwawienie z wrzodu żołądka. Jednym z tych leków jest aspiryna. Oprócz aspiryny uszkodzenia żołądka powodują również inne leki przeciwbólowe i przeciwreumatyczne z grupy leków, które nazywamy NLPZ. Poza tym tabletki żelaza, sole potasu, leki wzmacniające strukturę kości (leki na osteoporozę), leki zawierające wapń stosowane w anemii powodują również w różnym stopniu uszkodzenia błony śluzowej żołądka. Leki z grupy aspiryny i NLPZ zmniejszają przepływ krwi w żołądku i wydzielinę ochronną żołądka, zwłaszcza wydzielinę zwaną śluzem. Ryzyko powstania wrzodów przez NLPZ wynosi 10-20% w przypadku wrzodów żołądka i 2-5% w przypadku wrzodów dwunastnicy. Takie leki powodują wrzody żołądka bardziej niż wrzody dwunastnicy. Ponownie, ryzyko krwawienia z żołądka i perforacji jest tak samo wysokie u tych osób. Ryzyko wrzodów żołądka wynosi 80-100/1 przy stosowaniu aspiryny w małych dawkach (2-1000 mg/dzień). Ryzyko rozwoju wrzodów podczas stosowania leków zwanych selektywnymi NLPZ jest 2-3 razy mniejsze niż nieselektywnych NLPZ. Ryzyko powstania wrzodów przez NLPZ i powikłań związanych z wrzodami są częstsze po 60. roku życia. Ponadto ryzyko jest większe u pacjentów przyjmujących aspirynę + leki z grupy NLPZ lub przyjmujących razem leki zawierające kortyzon, leki rozrzedzające krew zwane antykoagulantami.

Co powoduje niestrawność (niestrawność), jakie są jej objawy? Jak leczy się niestrawność?