Pomiędzy kręgami znajdują się podkładki zwane krążkami międzykręgowymi. Każdy krążek ma miękki, żelowaty środek otoczony twardą, włóknistą warstwą zewnętrzną zwaną rdzeniem.
Przepuklina lędźwiowa pojawia się w wyniku poślizgu lub zerwania dysków, które działają jak amortyzatory między kręgosłupem (w wyniku forsowania, upadku, podnoszenia ciężarów lub forsowania).
Poślizgnięcie się - przepuklina dysku, zwana także pękniętym dyskiem, wywiera nacisk na nerwy wychodzące z rdzenia kręgowego, zmuszając osłabiony lub rozdarty dysk; może to spowodować silny ból. Chociaż ucisk nerwów występuje w okolicy lędźwiowej, ból można również zaobserwować w okolicy talii, bioder lub nóg, które są narządami docelowymi tych nerwów.
Co to jest przepuklina dysku lędźwiowego?
Taliowa część kręgosłupa składa się z pięciu kręgów i dysków. Ten obszar jest znany jako miejsce, które przenosi najwięcej masy ciała.
Z drugiej strony kręgi chronią rdzeń kręgowy przed uszkodzeniem. Przepuklina lędźwiowa występuje, gdy chrząstka między kręgami przesuwa się i pęka w wyniku dużej siły (podnoszenie ciężarów, długotrwałe przebywanie w tej samej pozycji, narażenie na przeciążenie, upadek, nadwagę i zbyt duży poród) i uciska nerwy wychodzące z rdzenia kręgowego.
Co powoduje przepuklinę lędźwiową?
Przepuklina występuje, gdy pierścień na zewnętrznej części dysku słabnie lub pęka. Różne czynniki mogą powodować osłabienie dysku, w tym następujące. Te;
- Starzenie się i zwyrodnienie
- Nadwaga
- Nagły stres spowodowany podnoszeniem ciężarów
Jakie są objawy przepukliny lędźwiowej?
Przepuklina lędźwiowa zwykle objawia się bólem rozprzestrzeniającym się na biodra, nogi i stopy, ale następujące objawy mogą być również spowodowane przepukliną dysku;
- Mrowienie lub drętwienie nóg lub stóp
- Słabe mięśnie
- Napręż się podczas ruchu
- Impotencja
- Ból pleców
- Bóle nóg
- Szybkie zmęczenie
- Niemożność utrzymania
- Utrata równowagi
- Trudności w siedzeniu i chodzeniu
Metody diagnostyczne przepukliny lędźwiowej
Przed postawieniem rozpoznania przepukliny krążka międzykręgowego lekarz zbiera wywiad i przeprowadza badanie fizykalne. Może on wykonać badanie neurologiczne, aby sprawdzić odruchy mięśniowe i siłę mięśni pacjenta.
Po badaniu fizykalnym ucisk rdzenia kręgowego lub nerwu spowodowany przepukliną jest wykrywany za pomocą urządzeń diagnostycznych o wysokiej rozdzielczości, takich jak RTG, MRI, CT lub CT. Ponadto za pomocą urządzenia EMG (elektromiogram) określa się, który korzeń lub korzenie nerwowe pacjenta są dotknięte przepukliną.
Metody leczenia przepukliny lędźwiowej
Jakie są nieoperacyjne metody leczenia przepukliny lędźwiowej?
Pacjentowi, u którego zdiagnozowano przepuklinę dysku, lekarz może zalecić takie metody leczenia, jak krótki odpoczynek, leki przeciwzapalne w celu zmniejszenia podrażnienia powodujące ból, leki przeciwbólowe w celu uśmierzenia bólu, fizjoterapia, ćwiczenia lub zastrzyki zewnątrzoponowe steroidów.
Jeśli zalecany jest odpoczynek, należy zapytać lekarza, jak długo należy pozostawać w łóżku. Ponieważ odpoczynek w łóżku, który trwa dłużej niż to konieczne, może powodować sztywność stawów i osłabienie mięśni, a także utrudniać wykonywanie ruchów, które mogą zmniejszyć ból.
Z tego powodu nie zaleca się odpoczynku dłużej niż 2 dni w przypadku bólu krzyża i 1 tydzień w przypadku przepukliny lędźwiowej. Ponadto leżenie na twardym łóżku lub na podłodze nie ma udowodnionej skuteczności w leczeniu przepuklin i bólu. Z drugiej strony powinieneś zapytać lekarza, czy możesz kontynuować pracę podczas leczenia przepukliny lędźwiowej.
Jeśli choroba przepukliny lędźwiowej nie osiągnęła zaawansowanego poziomu, a dalsza praca jest opóźniona, z pomocą pielęgniarki lub fizjoterapeuty należy zasięgnąć informacji o tym, jak wykonywać codzienne czynności bez przeciążania talii.
Celem niechirurgicznego leczenia przepuklin lędźwiowych jest zmniejszenie podrażnienia nerwów wywołanego przepukliną krążka międzykręgowego oraz zwiększenie ogólnej funkcjonalności kręgosłupa poprzez ochronę ogólnego stanu pacjenta.
Wśród pierwszych metod leczenia przepukliny dysku, jakie może zalecić lekarz, znajdują się; Istnieją zabiegi takie jak terapia ultradźwiękowa, stymulacja elektryczna, aplikacja ciepła, aplikacja na zimno i masaż manualny. Aplikacje te mogą zmniejszyć ból przepukliny lędźwiowej, stan zapalny i skurcz mięśni oraz ułatwić rozpoczęcie programu ćwiczeń.
Metoda ciągnięcia i rozciągania w leczeniu przepukliny lędźwiowej
Metoda trakcji (ciągnięcie, rozciąganie) w przepuklinach lędźwiowych może przynieść ulgę w bólu u niektórych pacjentów; Zabieg ten musi jednak zastosować fizjoterapeuta lub fizjoterapeuta. W przeciwnym razie ta aplikacja może spowodować nieodwracalne szkody.
Czy leczenie gorsetem jest skuteczne w przypadku przepukliny lędźwiowej?
W niektórych przypadkach lekarz może zalecić stosowanie gorsetu przepuklinowego lędźwiowego (miękkiego i elastycznego oparcia pleców), aby zmniejszyć ból na początku leczenia przepukliny. Jednak przepuklinowe gorsety dysku nie pozwalają na zagojenie się przepukliny dysku.
Chociaż ręczne zabiegi zapewniają krótkotrwałą ulgę w bólu krzyża o niepewnej przyczynie, należy unikać takich zastosowań w przypadku większości przepuklin międzykręgowych.
Fizjoterapia lub program ćwiczeń zwykle rozpoczyna się od delikatnego rozciągania i ruchów zmiany postawy w celu zmniejszenia bólu pleców i dolegliwości nóg. Kiedy ból się zmniejszy, można rozpocząć intensywne ćwiczenia, aby zwiększyć elastyczność, siłę, wytrzymałość i powrócić do normalnego trybu życia.
Ćwiczenia należy rozpoczynać jak najszybciej, aw miarę postępów w leczeniu przepukliny lędźwiowej należy odpowiednio zaplanować program ćwiczeń. Ważną częścią leczenia jest również nauka i stosowanie programu ćwiczeń i rozciągania, które można zastosować w domu.
Leczenie farmakologiczne przepukliny lędźwiowej
Leki, które pomagają kontrolować ból, nazywane są lekami przeciwbólowymi (przeciwbólowymi). W większości przypadków ból pleców i nóg reaguje na powszechnie stosowane (dostępne bez recepty) leki przeciwbólowe, takie jak aspiryna lub paracetamol.
U pacjentów, których bólu nie można opanować tymi lekami, można dodać niektóre leki przeciwbólowe i przeciwzapalne zwane niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) w celu opanowania podrażnienia i stanu zapalnego, które są głównym źródłem bólu spowodowanego przepukliną dysku.
Jeśli odczuwasz silny i uporczywy ból, lekarz może również przepisać narkotyczne środki przeciwbólowe na krótki czas. W niektórych przypadkach do zabiegu można dodać środki zwiotczające mięśnie. Przyjmowanie dużych dawek środków zwiotczających mięśnie nie przyspieszy powrotu do zdrowia, ponieważ leki te mogą powodować działania niepożądane, takie jak nudności, zaparcia, zawroty głowy, niestabilność i uzależnienie.
Wszystkie leki należy przyjmować zgodnie z opisem iw ilości. Poinformuj lekarza o wszystkich lekach, których używasz (w tym zakupionych bez recepty), a jeśli próbowałeś wcześniej któregokolwiek z zalecanych środków przeciwbólowych, powiedz mu, czy zadziałały.
Lekarz powinien monitorować pacjenta w przypadku problemów (rozstrój żołądka lub krwawienie), które mogą wynikać z długotrwałego stosowania leków przeciwbólowych i NLPZ dostępnych na receptę lub dostępnych bez recepty.
Dostępne są inne leki o działaniu przeciwzapalnym. Leki kortyzonowe (kortykosteroidy) są czasami przepisywane w przypadku bardzo silnego bólu pleców i nóg ze względu na ich silne działanie przeciwzapalne. Kortykosteroidy, podobnie jak NLPZ, mogą powodować działania niepożądane. Należy omówić z lekarzem korzyści i zagrożenia związane z tymi lekami.
W celu złagodzenia silnego bólu nóg można zastosować zastrzyki zewnątrzoponowe lub „bloki”. Są to wstrzyknięcia kortykosteroidów w przestrzeń nadtwardówkową (przestrzeń wokół nerwów rdzeniowych) przez lekarza.
Pierwszy zastrzyk można uzupełnić jednym lub dwoma wstrzyknięciami w późniejszym terminie. Odbywa się to zwykle w ramach partycypacyjnego programu rehabilitacji i leczenia. Wstrzyknięcia do punktów wywołujących ból to zastrzyki ze znieczulenia miejscowego bezpośrednio do tkanek miękkich i mięśni.
W niektórych przypadkach, chociaż są one korzystne dla kontroli bólu, zastrzyki w punktach spustowych nie zapewniają powrotu do zdrowia przepukliny dysku.
Chirurgia przepukliny lędźwiowej
Operacja przepukliny lędźwiowej Celem operacji przepukliny lędźwiowej jest zapobieganie podrażnieniom przepukliny krążka międzykręgowego poprzez uciskanie nerwów, co powoduje dolegliwości, takie jak ból i utrata siły. Najpopularniejszą metodą operacji przepukliny lędźwiowej jest discektomia lub częściowa discektomia. Ta metoda polega na usunięciu części przepukliny dysku.
Aby dysk był w pełni widoczny, może być konieczne usunięcie niewielkiej części kości zwanej blaszką za krążkiem. (Rycina 2) Jeśli usuwanie kości jest utrzymywane na jak najniższym poziomie, nazywa się to hemilaminotomią, a jeśli jest wykonywane częściej, nazywa się hemilominektomią.
Następnie przepuklinową tkankę krążka usuwa się za pomocą specjalnych uchwytów. (Ryc. 3) Po usunięciu części krążka ściskającej nerw podrażnienie nerwu może zniknąć w krótkim czasie i można osiągnąć pełną regenerację. (Rycina 4) Obecnie tę procedurę można zwykle wykonywać z niewielkimi nacięciami chirurgicznymi przy użyciu endoskopu lub mikroskopu.
Dyskektomię można wykonać w znieczuleniu miejscowym, podpajęczynówkowym lub ogólnym. Pacjent kładzie się twarzą do dołu na stole operacyjnym, a pacjent otrzymuje pozycję podobną do kucznej. W skórze nad przepukliną krążka wykonuje się niewielkie nacięcie. Następnie mięśnie kręgosłupa są oddzielane od kości i odciągane na bok. Można usunąć niewielką ilość kości, aby chirurg mógł zobaczyć uwięziony nerw.
Przepuklina dysku i inne pęknięte części są usuwane bez żadnego nacisku na nerw. Wszelkie wypukłości kostne (osteofity), które mogą być obecne, są również usuwane, aby upewnić się, że nerw nie zostanie poddany żadnemu naciskowi. W tej procedurze zwykle występuje bardzo małe krwawienie.
Kiedy wymagana jest pilna interwencja chirurgiczna w przypadku przepukliny lędźwiowej?
Bardzo rzadko duża przepuklina dysku może powodować utratę kontroli nad pęcherzem i jelitami, wywierając nacisk na nerwy kontrolujące pęcherz i jelita. Zwykle towarzyszy temu drętwienie i mrowienie w okolicy pachwiny i narządów płciowych. Jest to jedna z rzadkich sytuacji, która wymaga pilnej operacji przepukliny dysku, a jeśli napotkasz taką sytuację, natychmiast skontaktuj się z lekarzem.
Bądź pierwszy i skomentuj